ارائه مطالب علمي، تخصصي و عمومي در مورد فولاد ارائه مطالب علمي، تخصصي و عمومي در مورد فولاد .

ارائه مطالب علمي، تخصصي و عمومي در مورد فولاد

كوره صنعتي چيست؟


انواع كوره هاي صنعتي و كاربرد آن

 

كوره صنعتي


 به طور كلي به هر محفظه اي كه براي گرم كردن اجسام تا دماي مشخص استفاده مي شود كوره مي گويند. كوره ها بر اساس توان گرمايي و ظرفيت باري به دو نوع كوره هاي صنعتي و كوره هاي خانگي تقسيم بندي مي شوند.
 

 

كوره صنعتي چيست؟

 كوره هاي صنعتي با توجه به عملكردشان به دو دسته كلي تقسيم بندي مي شوند :

 

كوره هاي تر (كوره هاي ذوب)

كوره هاي هستند كه در آن اجسام تغيير فاز داده و از فاز جامد به فاز مايع تبديل مي شوند.كوره هاي

 

خشك (كوره هاي عمليات حرارتي)

كوره هاي را مي‌گويند كه در آن تمركز بر روي ريز ساختار اجسام است و تغيير فاز جامد به مايع رخ نمي دهد.

 روش ديگر تقسيم بندي كوره ها با توجه به نوع سوخت آن‌ها است كه شامل كوره هاي با سوخت جامد ، سوخت مايع ، سوخت فسيلي و سوخت الكتريكي است.

همچنين كوره ها را با توجه به اتمسفر آن ها نيز مي‌توان تقسيم بندي كرد كه شامل كوره هاي اتمسفر هواگرم ، اتمسفر گازگرم و اتمسفر خلاء است.


كوره هاي ذوب

1- كوره بلند

 

كوره بلند


 كوره‌هاي بلند كه از نوع كوره هاي ذوب هستند، با حجم از ۷۰ مترمكعب تا ۵۰۰۰ متر مكعب طراحي مي‌شوند.

مهم‌ترين هدف واحد كوره بلند، توليد چدن مذاب از سنگ‌آهن معدني است به‌طوري‌كه بتوان آن را در بخش فولادسازي و يا كارگاه چدن‌ريزي استفاده كرد.

چين يكي از اولين كشورهايي است كه در قرن پنجم ميلادي وجود كوره‌هاي بلند ذوب فلزات در آن گزارش شده است.

بزرگترين كوره بلند ايران به حجم ۲۰۰۰ متر مكعب و در ذوب آهن اصفهان احداث شده‌است. كوره‌هاي بلند در دو نوع زنگدار و بدون زنگ ساخته مي‌شوند.

فناوري ساخت كوره بلندهاي ايران سابقاً توسط شوروي سابق و اخيراً توسط شركت پوسكو كره جنوبي وارد ايران شده‌است.

كوره‌هاي روسي اساساً زنگدار و كوره‌هاي كره‌اي با فناوري جديدتر و بدون زنگ ساخته مي‌شوند. در كوره‌هاي بدون زنگ شارژ مواد توسط تجهيزي دوار صورت گرفته و باعث مي‌شود مواد با نظم زيادي در كوره انباشته شود، لذا جريان هواي دم كوره به صورت يكنواخت در بين مواد نفوذ كرده و نهايتاً مصرف  كمتري به همراه خواهد داشت.
 

 

كوره بلند مدرن آهن

 سيستم cowper stove براي پيش گرم كردن هواي ورودي در كوره بلند بخش مهمي از روش مدرن توليد آهن است.

كوره‌هاي مدرن بسيار كارآمد هستند كه از جمله دلايل آن استفاده از سيستم بازيابي براي استفاده از گرماي گازهاي خارج شده از كوره بلند، افزايش فشار هوا و اينجكت پودر كك مي‌باشد.

علت ديگر آن افزايش مقدار اكسيژن ورودي به كوره است. اين عوامل باعث افزايش توليد آهن، مقدار گازهاي گرمازا و حجم كك مورد استفاده در كوره شده‌است.

 

فرايند درون كوره

 كوره بلند آهن به شكل يك برج بلند (به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ متر) است كه ديواره داخلي آن از آجر نسوز و ديواره خارجي آن از ورقه‌هاي فولادي ساخته مي‌شود تا امكان اضافه كردن مواد اوليه به صورت پيوسته وجود داشته باشد.

زيرا امكان خاموش كردن كوره براي كوتاه مدت وجود ندارد و اگر كوره اي روشن شود تا چند سال بايد به‌طور مداوم كار كند. كوره‌هاي بلند به صورت مداوم به وسيله لوله‌هاي آبگرد كه در اطراف آن قرار دارد خنك كاري مي‌شوند.

به اين ترتيب سنگ آهن، سنگ آهك و كك با دستوري دقيق از بالاي كوره وارد مي‌شود. براي مدتي از ذغال سنگ استفاده شد كه به علت وجود گوگرد كه باعث شكننده شدن آهن مي‌شد منسوخ شد.

هواي گرم (با دمايي بين ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتي گراد) از پايين توسط شيپورك‌هاي دمنده (tuyeres) وارد و با كك يا همان كربن تركيب مي‌شود و باعث توليد منو كسيد كربن مي‌شوند و گرماي زيادي توليد مي‌كند.

شيپورك‌هاي دمنده هواي گرم به داخل كوره در لايه خارجي داراي پوششي از سراميك و در لايه داخلي داراي پوششي از مس (به علت ضريب انتقال حرارت بسيار خوب) هستند كه در معرض جريان آب به منظور خنك كاري قرار دارند.
 

 

2- كوره بوته اي

 

كوره بوته اي


 ساده‌ترين شكل كوره‌هاي صنعتي از نوع بوته‌اي است. كوره بوته‌اي در واقع يك محفظه از جنس مواد نسوز است كه فلز يا مواد با حرارت جداره در آن ذوب مي‌شوند.

حرارت جداره به واسطه اشتعال سوخت‌هاي فسيلي تامين مي‌شود. اين نوع كوره‌ها معمولاً ارزان‌قيمت‌تر بوده و بازده حرارتي كمتري دارند.

از سوي ديگر كاربري اين دستگاه نيز ساده است و به راحتي و در كمترين مدت زمان قابل آموزش خواهد بود. اما نقطه ضعف اين كوره صنعتي در آن است كه دما در نقاط مختلف كوره يكسان نيست. از طرف ديگر به دليل اشتعال سوخت فسيلي، آلايندگي اين نوع كوره نيز زياد است.

 

3- كوره صنعتي مقاومتي

 

كوره مقاومتي


در كوره مقاومتي براي تامين حرارت كوره، به جاي استفاده از سوخت‌هاي فسيلي، از جريان الكتريسيته استفاده مي‌شود.

جريان برقي كه از المنت‌هاي حرارتي عبور مي‌كند، گرما توليد كرده و دماي كوره را بالا مي‌برد. تنظيم دما در اين نوع كوره صنعتي با دقت زيادي قابل انجام است و اپراتور مي‌تواند به سادگي درجه و شدت حرارت كوره را تنظيم كند.

اما نقطه ضعف اين كوره‌ نيز مصرف زياد برق و متعاقباً هزينه بالاي انرژي است. با توجه به سرعت پايين و هزينه بالاي انرژي كوره‌هاي مقاومتي براي ذوب فلزات مورد استفاده قرار نمي‌گيرند، اما گزينه خوبي براي نگهداري ماده مذاب در فرآيند خط توليد به شمار مي‌روند.

 

4- كوره القايي

 

كوره القايي


كوره القايي دستگاهي است الكتريكي كه با اعمال ميدان الكترومغناطيس با فركانس و جريان بالا از طريق سيم پيچ مسي به قطعات فلزي دماي آن را به سرعت بالا برده و تا دماي ذوب و حتي بالاتر از آن مي رساند.

ظرفيت كوره‌هاي القايي از كمتر از يك كيلوگرم تا صد تن متغير بوده و براي ذوب آهن و فولاد ،مس، آلومينيوم و فلزات گرانبها كاربرد دارد.

مزيت اصلي كوره القايي فرايند ذوب تميز، كم مصرف و كنترل دقيق متالورژي ماده مذاب در مقايسه با بيشتر روش‌هاي ذوب فلز است.

كوره القايي باعث حركت مواد مذاب مي‌شود و از اين رو در مواردي كه بايد آلياژهاي مختلفي به مواد فلزي مذاب اضافه شود و تركيب به دست آمده يكنواخت شود، از كوره القايي استفاده خواهد شد.

البته تركيب مواد مذاب به اين شكل ممكن است مشكلاتي را به همراه داشته باشد، بنابراين كاربري كوره‌ صنعتي القايي مستلزم تجربه و مهارت بيشتري است.

امروزه بيشتر كارخانه‌هاي ريخته‌گري مدرن از اين نوع كوره‌ها استفاده مي‌كنند و كارخانه‌هاي ريخته‌گري ديگر نيز به دليل آلودگي بالاي كوره هاي بلند، در حال جايگزيني آنها با كوره‌هاي القايي هستند از آنجايي كه از قوس الكتريكي و احتراق استفاده نمي‌شود، دماي مواد بالاتر از حد لازم براي ذوب شدن آن نيست كه كمك مي‌كند عناصر آلياژي ارزشمند از دست نروند.

يك اشكال عمده در استفاده از كوره‌هاي القايي، نداشتن توان تصفيه است. مواد شارژ بايد عاري از محصولات اكسيداسيون بوده و داراي تركيب شناخته شده باشند و مقداري از عناصر آلياژي ممكن است به دليل اكسيد شدن از بين بروند (و بايد دوباره به مذاب اضافه شوند)در گذشته فركانس كاري كوره‌هاي القايي برابر ۶۰ هرتز (فركانس برق شهري آمريكا) بوده، اما با پيشرفت‌هاي بزرگ ايجاد شده در صنعت الكترونيك، روش‌هاي تبديل فركانس حالت-جامد، امروزه كوره‌هايي بسيار بهينه با فركانس‌هايي در محدوده ۷۰ تا ۱۰۰۰۰ هرتز نيز قابل توليد است

 

دو دسته‌بندي كلي براي كوره‌هاي القايي وجود دارد:

1- كوره القايي بدون هسته (Coreless Type)

2- كوره القايي كانالي (Channel Type)

در كوره القايي بدون هسته يا كورلس، بوته داراي آستر نسوز، به صورت كامل توسط يك كويل مسي خنك شونده توسط آب احاطه شده‌است، در حاليكه در كوره القايي نوع كانالي كويل فقط دور زائده اي از بوته پيچيده شده‌است كه به آن القاگر مي‌گويند.

از كوره‌هاي كورلس بيشتر براي ذوب و سوپرهيت كردن استفاده شده و از كوره‌هاي كانالي بيشتر براي سوپرهيت كردن، دوپلكس كردن و نگهداري مذاب استفاده مي‌شود.

 

5- كوره قوس الكتريكي

 

كوره قوص الكتريكي


يكي ديگر از انواع كوره‌هاي ذوب، كوره صنعتي قوس الكتريكي(Electric Arc Furnace) است كه به صورت مخفف EAF ناميده مي‌شود.

كوره‌هاي قوس الكتريكي، از طريق ذوب شدن بار كوره توسط قوس الكتريكي ايجاد شده بين الكترودهاي گرافيتي و بار فلزي، كار مي‌كنند.

در اين روش، ابتدا آهن اسفنجي توليد شده در فرايند احياي مستقيم درون كوره قوس الكتريكي ريخته مي‌شود تا ذوب گردد.

دماي اين كوره‌ها به حدي است كه در همان ذوب اوليه فولاد با درصد كربن نسبتاً پايين توليد مي‌شود. سپس فولاد توليدشده درون كوره پاتيلي ريخته مي‌شود تا در آنجا عمليات آلياژسازي انجام شود.

اين عمليات شامل تنظيم كردن ميزان كربن، اضافه كردن عناصر آلياژي و يكدست‌سازي تركيب فولاد است.

اين كوره‌ها اندازه‌هاي متفاوتي داشته و در ايران به صورت كوره‌هاي قوس الكتريكي سنتي (تخليه از ناودان) و EBT (تخليه از كف) استفاده مي‌گردند.

دماي ذوب و تخليه در اين كوره‌ها در حدود ۱۶۰۰ درجه و در بعضي از كوره‌هاي آزمايشگاهي گاهي دما به ۳۰۰۰ درجه سانتي‌گراد مي‌رسد.مهمترين مواد اوليه براي توليد فولاد و چدن در كوره‌هاي قوس الكتريكي عبارتند از آهن قراضه ، آهن اسفنجي، شمش چدن كوره بلند، فرو آلياژهاي آهك و فلورين مي‌باشد.

در ايران عمدتاً از آهن قراضه و از آهن اسفنجي به صورت گندله يا خشته استفاده مي‌گردد كه مي‌تواند به دليل فراواني واحدهاي احياي مستقيم با توجه به در دسترس‌بودن منابع گاز طبيعي در ايران باشد.

كوره‌هاي قوس الكتريكي سرعت و دقت بالايي دارند و در كارخانجات بزرگ ذوب فلزات مورد استفاده قرار مي‌گيرند.

اين كوره‌ها براي ذوب فلزاتي با دماي ذوب بالا مورد استفاده قرار مي‌گيرند. بنابراين براي فلزاتي با دماي ذوب پايين‌تر نظير آلومينيوم و منيزيم معمولاً كاربرد ندارند. براي ذوب تيتانيوم و فولاد، از كوره‌هاي صنعتي قوس الكتريكي استفاده مي‌شود.

.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۲ساعت: ۰۲:۳۰:۳۶ توسط:آرش صفوي موضوع:

فرآيند توليد ورق استنلس استيل

فرآيند توليد ورق استنلس استيل چگونه است؟

 

ورق‌هاي استيل يا همان فولاد ضد زنگ كه به دليل مقاومت عالي در برابر خوردگي شناخته مي‌شود، يكي از رايج‌ترين و پركاربردترين فلزات در دنياي مدرن است. اين آلياژها در همه جا، از صنايع سنگين و معماري گرفته تا خودروسازي، جراحي و حتي دندانپزشكي استفاده مي‌شوند.

ويژگي‌ها و قابليت‌هاي استنلس استيل كه بيشتر ناشي از خواص مواد و عناصر تشكيل دهنده اين نوع از فولادها هستند، تحت تاثير مراحل و فرايندهاي توليد ورق استنلس استيل نيز مي‌باشند.

از اين رو نحوه توليد ورق استنلس‌استيل مي‌تواند بر روي قيمت، قابليت‌ها، ويژگي‌ها، كاربرد و … اين ورق‌ها تأثيرگذار باشد.
 
 

ورق استيل


ورق استيل استنلس چيست؟

فولاد ضد زنگ يك آلياژ آهن است، اما آلياژي كه علاوه بر ميزان كمي كربن حاوي عناصر ديگري نيز مي‌باشد. اين عناصر ممكن است شامل كروم، نيكل، سيليكون، منگنز و نيتروژن باشد.

مقادير مختلف اين عناصر برخي از خواص نهايي آلياژ را تعيين مي‌كند. كروم در اينجا از اهميت ويژه‌اي برخوردار است؛ در واقع بدون آن هيچ فولاد ضد زنگي وجود ندارد.

كروم سختي و مقاومت در برابر خوردگي، دو عامل حياتي براي فولاد ضد زنگ را فراهم مي‌نمايد. هر چه ميزان كروم بيشتر باشد، مقاومت در برابر خوردگي آلياژ بيشتر خواهد شد.

وجود كروم باعث ايجاد لايه نازكي از كسيد كروم غيرفعال در سطح استيل مي‌گردد. اين لايه مقاومت در برابر زنگ‌زدگي و خوردگي را افزايش مي‌دهد. همين مقاومت بالا در برابر خوردگي موجب شده تا به ورق‌هاي استيل لقب استنلس‌استيل يا فولاد ضدزنگ داده شود.

اما بايد بدانيد كه نحوه توليد ورق استنلس استيل نيز مي‌تواند به صورت مستقيم بر روي خواص و ويژگي‌هاي آن تأثيرگذار باشد.

 

مواد خام مورد استفاده در مراحل توليد ورق استنلس 

براي توليد ورق‌هاي استنلس استيل ، نياز است در ابتدا مواد خام اوليه توليد شود تا آلياژ مورد نظر به‌دست آيد. آين آلياژ ممكن است طي فرايندهاي بازيافت به‌دست آيد يا از تركيب آهن با عناصر آلياژي.

پس اگر قرار باشد آلياژ ساخته شود، مواد خام را تا دماي ذوب حرارت داده و با يكديگر تركيب مي‌كنند. اين مواد كه از سنگ آهن، نيكل، كروم، موليبدن، سيليسيوم، كربن و عناصر ديگري تشكيل مي‌شوند، با يكديگر تركيب شده و مي‌توانند آلياژهاي مختلف استيل استنلس را توليد كنند.

ميزان نسبت‌ مواد اوليه تركيب شده و فرايند توليد و فرآوري مي‌تواند نوع آلياژ را مشخص كند. در انتهاي اين مرحله كه فرايندي مياني است، آلياژ به‌دست آمده به‌صورت شمش و سپس اسلب يا تختال توليد شده تا براي توليد ورق استفاده شود. 

 

فرايند توليد ورق استنلس‌استيل

بعد از اينكه مواد اوليه توليد ورق‌هاي استيل استنلس آماده شدند، فرايند توليد آغاز خواهد شد.

 

نحوه توليد ورق استيل استنلس و فرايند توليد به شرح زير خواهد بود:


1- ذوب

 

ريخته گري


در اين مرحله مواد اوليه در كوره‌هاي مخصوصي قرار گرفته و تحت دماهاي بسيار بالا، ذوب خواهند شد. امروزه براي توليد ورق استيل استنلس از كوره‌هاي قوس الكتريكي استفاده مي‌كنند. اين مرحله بين هشت تا 12 ساعت طول مي‌كشد تا فلز تبديل به مذاب شود.

 

2- كربن زدايي

مرحله بعد، مرحله‌اي است كه كربن اضافي با پردازش فلز مذاب در يك مبدل كربن زدايي آرگون-اكسيژن AOD (Argon-Oxygen Decarburization) حذف مي‌شود. اين فرايند كربن را كاهش مي‌دهد و امكان افزودن عناصر آلياژي مانند نيكل يا موليبدن را فراهم مي‌كند.

اگر محتواي كربن بسيار كم مورد نياز باشد، يك مبدل اكسيژن زدايي خلاء يا VOD (Vacuum Oxygen Decarburization) نيز استفاده مي‌شود.

براساس اين‌كه چه ميزان كربن در آلياژ مورد نظر موجود باشد، در نهايت گريدهاي مختلفي از ورق استنلس استيل به‌دست خواهد آمد. بايد اشاره كرد كه كربن زدايي يكي از مهمترين مراحلي است كه بر روي استحكام كششي و سختي ورق تأثير مي‌گذارد.

 

3- هم‌زدن

هم‌زدن دقيق است كه تركيب شيميايي را فراهم و آماده مي‌كند. فولاد هم‌زده مي‌شود تا باعث افزايش كيفيت محصول نهايي، توزيع يكنواخت و يا حذف اجزاي ناخواسته و به قوام رسيدن آلياژ خواهد شد.

بدين صورت در نهايت به يك ورق يكدست و يكنواخت مي‌رسيم كه تمامي قسمت‌هاي آن مشخصات و ويژگي‌هاي همگوني دارند.

 

4- فرم‌دهي

 

ريخته گري


نحوه توليد ورق استيل استنلس با فرم دهي ادامه پيدا مي‌كند. در اين مرحله به كمك غلتك‌هاي مختلف نورد به فولاد فشار وارد كرده و شروع به فرم دهي مي‌كنند.

به اين فرايند، نورد نيز گفته مي‌شود. حاصل اين مراحل ابتدا شكل‌دهي به‌صورت شمش، شمشه، گرده و سپس اسلب يا تختال است كه محصول مياني به حساب مي‌آيند. سپس از آن اين محصولات مياني با طي مراحل متعدد نورد به ورق و ديگر مقاطع استيل دست پيدا خواهيم كرد.

از مهمترين روش‌هاي نورد استيل استنلس، مي‌توان به نورد گرم و نورد سرد اشاره كرد.

نورد گرم: در حالي كه فولاد هنوز در دمايي بالاتر از آستانه تبلور مجدد است، نورد گرم رخ مي دهد. فولاد از ميان غلطك‌هاي بلند عبور داده مي شود. شمشه‌ها و شمشال‌ها به شكل ميل‌گرد و مفتول، در حالي كه اسلب‌ها به كويل و شيت ورق تبديل مي‌شوند.

 

نورد گرم
 

نورد سرد: فرآيند نوردي است كه در دما‌هاي پايين و سرد اتفاق مي‌افتد و نقش‌ تكميلي براي بهبود كيفيت و پرداخت سطح براي مثال زماني كه ابعاد دقيق مورد نياز است، استفاده مي‌شود.

 

نورد سرد

 

5- عمليات حرارتي و رسوب‌زدايي

آنيل كردن (Annealing) يا بازپخت اصلي‌ترين عمليات حرارتي است كه بر روي استيل انجام مي‌شود. فرآيندي كه با اصلاح ساختار دانه‌بندي، موجب بهبود خواص مكانيكي و شكل پذيري مي‌شود.

همچنين تنش‌هاي داخلي ناشي از ساير فرايندهاي توليدي را كاهش مي‌دهد. در اين عمليات حرارتي ابتدا فلز گرما ديده و در دمايي خاص نگه‌داري مي‌شود، سپس در شرايط كنترل شده و به‌صورت تدريجي مجدداً سرد مي‌گردد .

رسوب زدايي  (Descaling)، روشي براي ازبين بردن لايه‌اي ناخواسته اكسيد و ساير تركيباتي است كه در مراحل نورد گرم و عمليات حرارتي بر روي فلز ايجاد مي‌شود.  اما در اين مرحله رسوبات يا لايه‌هاي اكسيد را با استفاده از اسيدشويي يا پاكسازي الكتريكي، از بين مي‌برند.

 

عمليات حرارتي

 

6- برش و پرداخت

يكي ديگر از مراحل توليد ورق استيل استنلس، برش كاري نهايي است. در اين مرحله بسته به نياز و سفارش مشتريان، مي‌توان ورق‌ها و يا ساير مقاطع استيل را در اندازه‎ها، ضخامت‌ها، شكل‌ها و  فرم‌هاي مختلف برش داد.

براي برش استيل از انواع ابزارهاي برنده مكانيكي استفاده مي‌شود. همچنين گاهي برش پلاسما، شعله و واترجت هم براي برشكاري نهايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

برش‌كاري ممكن است فقط براي تميز كردن لبه‌هاي ورق، رساندن اندازه‌‌ها به تلورانس‌هاي دقيق يا براساس سفارشي خاص باشد.

فولادهاي ضد زنگ را با انواع مختلفي از كيفيت‌هاي سطحي ارائه مي‌كنند. پرداخت سطح انتخاب شده صرفاً براي زيبايي سطح ورق يا قطعه نيست.

برخي از پرداخت‌هاي خاص، فولاد ضد زنگ را در برابر خوردگي مقاوم‌تر مي‌كند، تميز كردن آن را آسان‌تر مي‌كند، يا به راحتي در توليد استفاده مي‌شود. نوع پرداخت بر اساس كاربرد مورد نظر تعيين مي شود.

پرداخت هاي سطحي نتيجه تركيبي فرآيندهاي توليدي و روش‌هاي تكميلي هستند. معمولاً نورد گرم، آنيل كردن و رسوب‌زدايي يك سطح مات ايجاد مي‌كند.

نورد گرم و سپس نورد سرد با غلطك پرداخت‌كاري سطحي درخشان ايجاد مي‌كند. تركيبي از نورد سرد، آنيل كردن و پرداخت كاري با پوليش ظريف، سطحي آينه‌اي ايجاد مي كند.

پس براي رسيدن به كيفيت سطوح متنوع و پرداخت‌هاي خاص مجموعه‌اي از تجهيزات سنگ زني، پرداخت‌كاري و سندبلاست در مرحله نهايي توليد بر روي سطوح استنلس استيل استفاده مي‌شود.

 

توليد ورق استيل به روش نورد گرم

 

عمليات حرارتي


نورد گرم يكي از مرسوم‌ترين روش‌هاي شكل دهي به ورق‌هاي مختلف به خصوص ورق‌هاي استيل استنلس است. نحوه توليد ورق استيل استنلس به كمك نورد گرم بدين صورت است كه ابتدا بايد اسلب‌هاي استيل را به كوره‌هاي پيش گرم وارد كنند.

بعد از اينكه به دماي مورد نظر رسيدند، آن‌ها را در همان حالي كه بسيار داغ هستند، از بين غلتك‌ها و نورد ابتدايي رد مي‌كنند.

در اين مرحله از توليد ورق استيل به روش نورد گرم سطح مقطع ورق كاهش يافته و طول آن افزايش مي‌يابد. حال ورق را از سايز نوردهاي پاياني عبور داده تا در نهايت به ضخامت و اندازه مورد نظر دربياييد.

توليد ورق استيل به روش نورد سرد

در تكميل نورد گرم، مي‌توان ورق استنلس استيل را به كمك نورد سرد نيز توليد كرد.

همانطور كه از نام اين روش توليد نيز پيدا است، به جاي آن كه عمليات شكل دهي و نورد را بر روي ورق با دماي 1100 درجه سانتي گراد انجام دهند، به ورق اجازه داده مي‌شود تا سرد شده و به دماي محيط برسد.

حال مراحل نورد و شكل دهي به كمك غلتك‌هاي مختلف آغاز خواهد شد. بيشترين تفاوت فرايند توليد ورق استيل به روش نورد سرد با نورد گرم، دمايي است كه ورق‌هاي استيل استنلس تحت عمليات نورد قرار مي‌گيرند.

 

مقايسه ورق نورد گرم و سرد

 

ريخته گري


بايد بدانيد كه نحوه توليد ورق استيل استنلس مي‌تواند باعث ايجاد تفاوت‌هاي بسيار زيادي در محصول نهايي شود. از اين رو بسته به فرايند نورد، قابليت‌هاي ورق استيل نيز تفاوت‌هايي پيدا مي‌كند.

براي مثال توليد ورق استيل به روش نورد گرم در نهايت باعث ايجاد ورق‌هاي استيل استنلسي خواهد شد كه داري سطحي مات‌تر خواهند بود. اما به صنعتگران اين اجازه را مي‌دهد تا ورق‌ها را در ابعاد بزرگتري توليد كنند.

قيمت ورق‌هاي توليد شده به روش نورد گرم در مقايسه با نورد سرد ارزان‌تر بوده و يكي از دلايل آن نياز كمتر به دستگاه‌هاي پيشرفته‌تر در اين روش است. ورق‌هاي استنلس استيل توليد شده به كمك اين روش انعطاف بسيار مناسبي داشته و مي‌توانند كاربردهاي زيادي در صنعت داشته باشند.

اين در حالي است كه نحوه توليد ورق استيل استنلس به روش نورد سرد باعث شده تا ويژگي‌هاي ورق نهايي، متفاوت باشد.

توليد ورق استيل به روش نورد سرد منجر به ايجاد ورق‌هايي با سطحي براق‌تر و تميزتر خواهد شد. از سوي ديگر ورق‌ها به گونه‌اي توليد شده‌اند كه عمليات روغن كاري بر روي آن‌ها بهتر صورت خواهد پذيرفت.

براي توليد ورق استيل به روش نورد سرد نياز به فشار بالايي بوده و انعطاف پذيري محصولات نهايي نيز كم خواهد بود. اين در حالي است كه ورق‌هاي استيل استنلس توليد شده به روش نورد سرد از تلرانس ابعادي دقيق و محدودتري برخوردار هستند.

.


برچسب: ،
ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
+ نوشته شده: ۷ ارديبهشت ۱۴۰۲ساعت: ۱۰:۰۸:۵۱ توسط:آرش صفوي موضوع: